Josje is waar mijn grote paardenavontuur mee begon. Ik reed op een manege en mocht hier in de buurt Josje gaan rijden. Ik was bijna 12 en Josje 4,5 jaar oud. Achteraf natuurlijk niet heel handig, maar ik ging de uitdaging aan. Ze was een dame met veel uitstraling en power. De uitstraling kwam vooral op wedstrijden extra tot uiting en dan was het ook een hele madam.
Wat heb ik een tranen gevloeid omdat Josje bokte, niet stil stond met poetsen en altijd weigerde voor een hindernis. Maar het bleef mijn Josje. Als alle ogen op haar gericht waren deed ze er nog een schepje bovenop. Dit ging nog wel eens ten koste van de rijdbaarheid. Hierdoor ben ik ook verder gaan kijken dan alleen dressuur. Grondwerken en aan de lange lijnen, zonder hoofdstel door de bak, en ze bleek veel makkelijker te remmen in het bos als ik reed met een traininghalster dan met bit. Hier hebben we samen een hele groei doorgemaakt, maar die dressuurproef bleef kriebelen. Dus toch weer het bitje in (toen moest dat nog) en weer op wedstrijd met mevrouw showbink